Vandaag is het gisteren van morgen
Schilderij op pootjes Mo-6 februari 2019
Deze site is in aanbouw en verandert regelmatig. Ook kan het zijn dat hij even offline is en dat er hier en daar schoonheids foutjes in zitten.

Kom regelmatig even buurten en mocht u tips, op of aanmerkingen hebben stuur ze via ons webformulier. we proberen er altijd iets mee te doen.


Intro

In de zomer van 1966, ik kan het me niet meer heel erg goed herinneren, zag ik het levenslicht. Gemaakt in Spanje, geboren in Rotterdam en 6 weken na die 19e juli van dat jaar "terug" verhuisd naar Amsterdam Noord.

Mijn familie woonde daar en oma wilde ondanks, de schande (dat was toen nog heb ik me laten vertellen) van het ontbreken van een vaderspersoon mij, toen ik eenmaal was geboren, maar al te graag deel laten uit laten maken van haar leven.

Mijn moeder is haar verdere leven partnerloos gebleven en heeft mij in haar eentje opgevoed dit terwijl ze zelf aan het werk was. Met een beetje hulp natuurlijk van mijn oma en tante maar dat spreekt voor zich.


Mo-6 Mo-6 (Peter Mozes) juli 1966


Bijna 4 jaar heb ik heb ik exclusief gewoond in de Gentiaanstraat in Amsterdam Noord. Uitkijkend op de achterzijde van de Simon de Wit (latere Albert Heijn) en vlak naast de Mosveld markt.

Een paar weekjes voor mijn 4e verjaardag gingen we op reis. De eerste keer naar het buitenland! niet zomaar op reis maar tot en met mijn 8e verbleven we elk jaar 6 maanden in Spanje en in de wintermaanden waren we weer in Nederland.

Mijn moeder, van origine onderwijzeres, was in Spanje de beheerster van een nieuw "luxe" appartementen complex waar toen voornamelijk Nederlandse toeristen 2 weekjes keurig netjes lagen te bakken op het strand. Dit alles om maar zo zonnebruin mogelijk terug te keren naar Nederland en te pochen tegen hun buren over dat prachtige Spanje waar ze zeker volgend jaar weer vakantie zouden gaan houden.

Daar is het allemaal begonnen de Nederlanders die daar kwamen waren na 2 weken weer weg. Voor een inmiddels 4 jarig blond mannetje is het niks om 12 a 13 keer tijdens de zomer weer nieuwe vriendjes te maken. Dat werden dus heel snel Spaanse vriendjes want die bleven ook de hele zomer. Hun ouders hadden over het algemeen net als mijn moeder werk in het toerisme en dus het zelfde werk seizoen.

Ik leerde razendsnel Spaans spreken en ging daar naar de kleuter en later de basisschool. In de "Spaanse " vakantie naar de zomerschool voor en na de vakantie naar de gewone lagere school aldaar. In de winter ging ik Nederland naar de Wingerdschool aan de Wingerdweg vlak bij mijn huis. Tussen de middag was ik bijna altijd bij oma en s'avonds kwam mijn moeder me dan weer ophalen.

Zoals ik al eerder melde, in Spanje is het gedonder begonnen. Om als enigst kind een beetje bezig gehouden te worden werd ik regelmatig aan het tekenen gezet........

Door haar werk kende mijn moeder uiteraard een ieder die iets met het toerisme deed, de bareigenaar van the place to be in die tijd, Alfredo, Kimet, eigenaar van een stukje voormalig landbouwgrond wat hij had omgebouwd tot een van de grootste en meest luxe campings in de omgeving en natuurlijk ook Paco. Paco was kunstenaar. Hij had de kunstacademie van Barcelona doorlopen en daar geleerd om buiten zijn "echt serieuze werk" in een handomdraai hele leuke stillevens te maken van de markante vuurtoren en andere herkenbare mooie plekjes langs de kust aldaar.

Ik denk dat iedere toerist die daar kwam wel met zo'n prentje naar huis ging en het liefst een stuk of wat voor tantes omes, vrienden. Paco gaf mij ook wat tips, verf, doekjes en papier. Ik schilderde en tekende er op los. Maar het liep wel een klein beetje uit de hand. Ik had zoveel werkjes... en niets mocht weg! Tenminste niet in de prullenbak, dat was zonde. Uiteindelijk ben ik die schilderijtjes en tekeningen, gemaakt door mij als 4 jarige gaan verkopen op de markt. Op woensdag was de markt en er was altijd wel een plekje waar ik dan als professioneel marktkoopman c.q. kunstenaar mijn dekentje neer mocht leggen en voor een of twee peseta's mijn werkjes verkocht

Vervolgens werd dit de week daarna weer te herhaalt. Ik was daar heel serieus in, bijvoorbeeld wanneer het een enkele keer ging regenen dan riep ik een ieder op om me te helpen bij het redden van mijn tekeningen door deze vakkundig af te dekken......... met oude kranten!!


Niet op lopen! Mo-6 september 2019

Nu 50 jaar later doe ik voor het eerst mee met de kunstroute van Purmerend. Ik ben na ballotage toegelaten tot het Kunstcollectief en heb nu de kans om mijn werk als kunstenaar te presenteren aan een ieder die dit interessant vind. Meerdere periodes tijdens mijn verblijf op aarde heb ik verschillende soorten objecten gemaakt, nooit goed genoeg om ze te presenteren aan het publiek vond ik. dus dat is eigenlijk allemaal verloren gegaan of geƫindigd als surprise.

Door een aantal gebeurtenissen in het leven ga je zaken anders zien, beleven en ervaren!

Soms zie je ze uit een andere hoek waardoor het perspectief volledig anders wordt.

Mijn werk is daardoor volwassen geworden en ik wil nu graag aan iedereen laten zien wat ik maak!

Uiteindelijk hoop ik dat ik, met mijn werk de kijker kan inspireren tot het actief maken en/of houden van zijn of haar fantasie. En wat zou het geweldig zijn wanneer iemand, geinspireerd door mijn werk, in zijn eigen fantasiewereld voor een aantal momenten kan ontsnappen aan de harde realiteit!

Leuk dat je hier een kijkje komt nemen!

Ik hoop dat je geniet! Misschien overweeg je zelfs werk van mij aan te schaffen. Vragen en of opmerkingen zijn welkom. Bij voorkeur via Mail, maar bellen mag ook!


Peter Mo-6


kijk ook eens op http://www.kunstroutepurmerend.nl/